In DODO gaat Baudonck op zoek naar zijn identiteit. Aan de hand van muziek en beeld vertelt hij samen met muzikant Jonas Van den Bossche de geschiedenis van Mauritius, het thuisland van zijn moeder. De bevolking bestaat uit een mengelmoes van nationaliteiten, allen als arbeiders naar het eiland gebracht tijdens de 3 koloniale golven die Mauritius doorstaan heeft. Tijdens de voorstelling wordt er in het Frans, Nederlands, Engels en Creools gesproken en gezongen.
Op een groot wit doek achter Baudonck en Van den Bossche worden beelden van Mauritius en de lokale bevolking geprojecteerd. De combinatie van dit beeldmateriaal, de muziek en de woorden van de theatermaker zorgen voor een prachtig samengesteld geheel.
Gevolgen van de kolonisatie
Met DODO wil Baudonck niet alleen de tragische geschiedenis van zijn thuisland vertellen, hij praat ook over zijn eigen zoektocht naar identiteit. ‘In Europa ben ik een Mauritiaan, maar op Mauritius word ik gezien als de Europeaan.’ De talen in zijn voorstelling lopen door elkaar als het bloed in zijn aderen, zoals de slam poet het zelf zegt. Veel migranten zullen zich herkennen in zijn verhaal.
De voorstelling is vernoemd naar en draait rond de dodo. Voordat het eiland gekoloniseerd werd, was Mauritius enkel bewoond door deze vogels. Hoe meer mensen de Nederlanders, Britten en Fransen echter naar hun kolonie brachten, hoe minder dodo’s er nog overbleven. Ondertussen is de dodo uitgestorven en bestaat ze enkel nog als het teken van de Mauritiaanse nationaliteit. In de voorstelling vergelijkt Baudonck het uitsterven van de vogel met de culturele en identiteitsgebonden gevolgen van kolonisatie. Hij loopt dan ook tijdens de voorstelling vaak rond met een groot dodomasker op zijn hoofd; klinkt misschien raar, maar de kartonnen vogels geven een beeld aan de verhalen over het verre eiland.
Mauritius als toeristische trekpleister
Baudonck sluit DODO af met een ‘vierde koloniale golf’: het toerisme. Hoewel Mauritius op de dag van vandaag een onafhankelijk eiland is, wordt het opnieuw door de westerse cultuur ingenomen. Elke reismaatschappij wil van de wondermooie bestemming zijn pareltje maken. Mauritius wordt stilaan een toeristische trekpleister en Giovanni Baudonk wil aantonen dat de lokale bevolking hieronder lijdt.
Hoewel het merendeel van het publiek waarschijnlijk nog nooit Mauritius bezocht heeft, voelt DODO een beetje als thuiskomen voor de kijker. De rustige achtergrondmuziek en de charme van Baudonck zorgen ervoor dat iedereen zich op zijn gemak voelt. De Gentse slam poet geeft tijdens de voorstelling alles van zichzelf. Met zijn enthousiasme brengt hij de dodo terug tot leven. Hij vertelt het publiek de geschiedenis van de slavernij op Mauritius en zingt om zijn voorouders trots te maken. Ondanks de zware inhoud van zijn verhaal, galmt er om de zoveel minuten een warme lach doorheen de zaal. Giovanni Baudonck is een geboren verteller en iedereen die het geluk had om DODO bij te wonen kan dit bevestigen.
